Բարեկենդան է՝ ուրախության ու հոգևոր մխիթարության օր, իսկ առջևում Վարդավառի պահքն է:

ՀՀ ԱԺ նիստերին հետևող քաղաքացիներն արդեն չեն զարմանում, երբ օրենսդիր բարձրագույն մարմնում ապտակում են մեկմեկու, կամ սիլլա քաշում։ Եթե նախկինում նման վարքագիծը բնորոշ էր անկիրթ, ագրեսիվ արարածներին, ապա ներկա ԱԺ-ում դրա մենաշնորհը փոխանցվել է իբրև կրթված, իբրև հանդուրժող երիտասարդ թափթփուկների, որոնցից և ոչ մեկը ռինգ կամ մրցագորգ չի գա կոնկրետ հրավերքի դեպքում, որովհետև ինքը փոքրոգի, քսի տրվող տուզիկ է ընդամենը, որը առյուծ է կտրել ԱԺ ներկա ընդդիմադիր կիսականացի խմբակցությունների ֆոնի վրա։

Սովորեք այս գերազանց դասը. կարողացեք ամեն օր մնալ փոթորկի մեջ և Աստծուն ապավինել: Կարևորն այն չէ, թե ինչ վշտեր ու դժվարություններ կբերի օրը` Իմ պահանջն այն է, որ դուք սիրով ու խնդությամբ լցվեք` ինչ էլ որ պատահի:

Գոհաբանելով աղաչեսցուք զբարերար Հոգին Աստուած եւ խնդրեսցուք զողորմութիւն ի Նմանէ...

Շիրվանզադեն իր «Կյանքի բովից» հուշագրությունում գրում է․ «Նյութական կողմից այնքան էլ ապահով չէի: Դարձյալ գրականությունն էր իմ ապրուստի քիչ թե շատ կայուն աղբյուրը: Բայց որդիներիս կրթությունն ապահովված էր:

Զբոսնում էի ծննդավայրովս, փնտրում էի ծանոթ մարդկանց, ծանոթ տները։

Պատկերացնու՞մ եք, թե Երևանը որքան գեղեցիկ կլիներ, եթե անկախությունից հետո կառուցվող բազմաբնակարանները լինեին մինչև 4-5 հարկ։

Եկան ու սեր խոստացան, բայց բերեցին սուգ, արյուն, խոստումները ուրացան ու սերն իրենց հմայուն։

Ինչպես հարկն է չեն բացատրում հայ հասարակությանը, թե «աշխարհի» համար ինչ նշանակություն ունի Հայաստանով անցնող ՀՅՈԻՍԻՍ-ՀԱՐԱՎ ճանապարհը և ԱՐԵՎՄՈՒՏՔ-ԱՐԵՎԵԼՔ ճանապարահը։ Վերջինս կոչում են «Զանգեզուրի միջանցք»։

«Մեր շարժումն արժեքային, արժեհամակարգային, քաղաքակրթական դաշտի փոփոխության մասին է»: Բագրատ արքեպիսկոպոս ԳԱԼՍՏԱՆՅԱՆ